مقابله با بیماری نوزما
بیماری نوزما دراثر رطوبت زیاد ایجاد میشود ، برای پیشگیری بهتره به اندازه ده سانت کندو را از زمین فاصله بدیم ، ازگذاشتن نایلون وگونی زیر درب کندو خودداری کنیم.
علایم : دیدن مدفوع بر روی شان ها و ورودی کندو
برای پیشگیری کندو را فشرده کنیدیعنی زنبورها روهم انباشته شده وفضاکم شود.روی شانهاپارچه متقال بذارید فضای خالی راپرازشان تخم مرغ یایونولیت کنید و باپ ارچه نذارید زنبوری وارد فضای خالی بشود،فشردگی کافی باشه وجمعیت زیادباشه زنبوربه خوبی میتونه دماروتنظیم کنه ورطوبت ازبین بره وازطرف دیگه نوزماهم پیش نمیاد.
ضمناپارچه متقال رودوسانت بازبذاریدتا رطوبت خارج بشه بهتره درب کندو رو سوراخ کنید.نوزما آپیس سبب تغییرات ساختاری شدیدی در سلولهای غدد هیپوفارنژیال شده که زنبورهای کارگر آلوده از لحاظ فیزیولوژیکی دچار پیری میشوند.این تغییرات پاتولوژیکی وفیزیولوژکی که سبب کاهش تولید عسل سلطنتی میشود،ضعیف شدن قابل توجه کلنیها را به دنبال دارد،همچنین مشاهده شده که در مواقع بحرانی کلنیها دچار سالخوردگی و پیری میشوند.
نوزما اثر قابل توجه دیگری نیز برصنعت زنبورداری دارد.بیماری نوزما با خسارتهای زمستانی توام است و معمولا باعث مرگ ملکه میشود،کلنیهایی که ملکه آلوده‌ای دارند او را از بین میبرند. بعضی از ملکه ها بعداز آلوده شدن خیلی زود از بین میروند در حالی که بعضی دیگر با سطح بالایی از عفونت به مدت 30روز پس از آلوده شدن باقی می مانند و وظایف خود را انجام میدهند.محققانی دیگر که ملکه های مرده و ملکه های در حال مردن را از کلنیها خارج کرده بودند دریافتند که آنها به بیماری نوزما مبتلا شده اند.عده‌ای دیگر نشان دادند که نوزما به وسیله زنبوران کارگر به ملکه منتقل میشود.
یک زنبوردار نمیتواند ملکه آلوده‌ای را تشخیص دهد اما باید ضعیف شدن جمعیت بالغ کلنی را در نظر بگیرد و باید توجه داشته باشد که ضعیف شدن جمعیت در اواخر زمستان یا اوایل بهار نشانه معمولی است.محققین «سال 1953» گزارش دادند که زنبورهای آلوده بعد از مدتی مدفوع خود را روی شانها تخلیه میکنند،اینگونه مواد دفع شده را زنبوران سالم در زمستان ودراوایل بهار به موازات آماده کردن محل پرورش نوزادان بیرون میریزند.از آنجا که زنبوران آلوده زمستان را در کلنیها میگذراننددر صد این نوع زنبوران،میزان عفونت،ومرگ ومیر در جمعیت هر کلنی افزایش می‌یابد ومیزان مرگ و میر بیش از تولد نوزاد میشود و از آنجایی که زاد و ولدی صورت نمیگیرد هیچ جمعیتی جایگزین نمیشود.زنبورداران باید به این حقیقت پی ببرند که عفونت نوزمایی در کلنیها در اواخر پاییز،زمستان،و اوایل بهار سبب ضعیف شدن کلنی،مرگ و میر ملکه، و کاهش عسل میشود.
روشهایی که زنبورداران برای مقابله با بیماری نوزما به کار میگرند در سالهای گذشته تغییر کرده است قبل از سال 1952،زنبورداران مجبور بودند که بیشتر روی مدیریت صحیح تکیه کنند،
استراتژی آنها این بود که کلنیها را با تهویه مناسب و حمایت در برابر باد ،سرما،ورطوبت و نیز دور کردن آنها از مناطق سایه دار تقویت کنند.
اثر فوماژیلین در فرونشاندن و کنترل عفونت نوزمایی تک تک زنبوران و کلنیها که در سال1952 کشف شد باعث گردید که برای کاهش مرگ و میر ملکه و جلوگیری از گسترش بیماری در کلنیهای تولید عسل و گرده افشان به کوشش‌های زنبورداران بعد تازه و امید وارکننده ای داده شود.
در سال 1953 محققین اظهار نظر کردند که فوماژیلین سبب نابود شدن نوزما یا توقف رشد مراحل رویشی ان میشود.دو نفر دیگر از کارشناسان به این نتیجه رسیدند که فوماژیلین از همانندسازی،دی ان ای میکروسپوریدین جلوگیری می‌کند بدون آنکه بر همانندسازی، دی ان ای میزبان اثر داشته باشد.درسال 1973بعد از انجام آزمایش هایی این نظریه تایید شد.به هنگام دادن فوماژیلین به کلنیها این مسئله دارای اهمیت است که دارو در اوایل پاییز داده شود تا زنبوران عسل قادر به خارج کردن رطوبت اضافی از شربت باشند.
با پاشیدن گرد فوماژیلین موفقیتهای بدست آمده‌است اما عده‌ای از محققان نشان دادند که فوماژیلین تنهازمانی میتواند به طور کامل در کلنیها پخش شود که به صورت شربت داده و یا روی جمعیت ها اسپری شود روشهای دیگر درمانی برای کنترل بیماری نوزما شامل دود دادن با استیک اسید یا اتیلن اکسید و سترون کردن حرارتی است،که برای ضدعفونی کردن تجهیزات آلوده به نوزما میباشد .،.
بطور خلاصه زنبورداران میتوانند از مدیریت صحیح مواد شیمیایی،دود دادن،و سترون کردن حرارتی برای کنترل نوزما بهره جویند اما باید به خاطر داشته باشند که اگر زنبورهای بیمار یا شانهای آلوده با وسایل ضدعفونی شده مخلوط شوند ضدعفونی به وسیله دود دادن یا حرارت میتواند بلا اثر گردد.
